Pewnikiem jest, że Jane Fonda bez cienia fałszu wcieliła się w postać Bree. To jedna z jej najlepszych ról.Dobry jest Sutherland, ot, choćby dlatego, ze mając niezbyt wiele do zagrania, widz pamięta go, nawet jeśli to właśnie Fonda skupia na sobie uwagę tegoż widza.Walorem filmu niezaprzeczalnym jest też oprawa muzyczna, komentująca już to samotność, już to uczucie osaczenia i lęku Bree.
To uczucie osaczenia nieźle podkreślają zdjęcia, kiedy my widzowie mamy uczucie,iż podglądamy bohaterów np. w scenie zbliżenia Bree i Johna nie widzimy całości, przeszkadza nam krzesło..., proste acz sprytne!
Mimo tych walorów pozostaję chłodny wobec filmu, nie potrafiąc precyzyjnie wskazać dlaczego tak jest.Może przeszkadza mi, że film raz ma być thrillerem, innym razem filmem psychologicznym, co przy innych filmach nie razi mnie.Może winę ponosi mało, mimo wszystko, prawdopodobna historia rozgrywana na ekranie... Męczyłem się podczas seansu i ode mnie 5/10.
Rzemiosłem Pakuli zachwycę się dopiero przy ,,Wszyscy ludzie prezydenta''. Good night and good luck, esforty
P.S.Wydaje się, że De Palma zrobiłby w tamtym czasie podobny film.