Fabuła? Niby jakaśtam jest, szybko jednak wypada ona z początkowego toru, a potem łagodnie sobie dryfuje, skacze z jednego pomysłu na drugi. A główny bohater? Niby jakiśtam jest. Niby ma też jakąś osobowość. Ale tak naprawdę nie gra ona tutaj ważnej roli, równie dobrze na jego miejscu mógłby był ktokolwiek inny. Z czego się więc ten film składa? Z wróżb z bekania. Z leczenia impotencji biczowaniem. Z ogromnej liczby scen erotycznych. Ten film to nie film - to korowód barwnych, absurdalnych scen, to album obrazów perwersyjnego surrealisty. Wszystko to, co w normalnym filmie gra pierwsze skrzypce tutaj jest nic nieznaczącym dodatkiem. To co jednakże ma tutaj działać działa - scenografia jest przepiękna, film, mimo swoich braków, przyciąga i nie nudzi, widz chce zobaczyć następną scenę, następny pomysł reżysera. Nie jest to oczywiście jeden z najlepszych filmów Feliniiego, szczerze mówiąc jest to jeden z tych słabszych (no, ale trudno wytrzymać porównanie do takiego ,,Miasta Kobiet", czy ,,Słodkiego życia" ;) ), świadczy to jednak o wielkości autora, że mimo tego potrafi on przyciągnąć, zafascynować nawet. Czuć nawet na tym filmie pewien posmak starzyzny, prawdopodobnie miał on w zamierzeniu szokować, to co jednak szokowało rok tysiąc dziewięćset sześćdziesiąty dziewiąty nie porusza już tak bardzo (stety, czy niestety) roku dwa tysiące trzynastego. Nadal jednak uważam, że jest to film warty zobaczenia, choć lojalnie przestrzegam - odradzam oglądanie tego filmu wszystkim konserwatystom, niepotrzebnie jedynie stracą na niego nerwy. ;)